Dit weekend was ik op een feestje waar ik een jaar geleden ook was. Dat is op zich niet zo bijzonder, er zijn allerlei dingen die ieder jaar terugkomen. Maar ik merkte toch dat ik er even bij stil stond. Want in een jaar tijd kan de wereld er zomaar heel anders uitzien. Heel anders. Beter? Overwegend. Geleerde les? Luister naar je lijf.
Al had ik me voorgenomen dat 2023 mijn jaar zou worden, het leven besliste anders. We denken soms wel dat we alles zelf in de hand hebben, maar die vlieger gaat echt niet altijd op. In het voorjaar kreeg ik last van allerlei stomme (vond ik) klachten. Enorme duizeligheid, oorsuizen, hyperventileren, hartkloppingen en vooral slapeloosheid. Uren lag ik wakker, te bedenken dat ik nu toch echt moest slapen, want de volgende dag zou de sneltrein van het leven gewoon door denderen.
Maar er kwam natuurlijk een moment dat ik niet meer normaal kon functioneren. Als je ’s ochtends de kinderen op weg hebt geholpen, daarna weer twee uur op de bank moet liggen, een uurtje wat dingen voor elkaar krijgt en daarna eigenlijk opnieuw staat te tollen op je benen, dan moet je jezelf toch even achter je oren krabben. Wat ook niet echt lekker was, want die oren deden inmiddels pijn als bij een hevige oorontsteking. Volgende stop: de huisarts.
Ik vroeg haar maar meteen of ze dacht dat ik een burn-out had. Met de mededeling erbij dat ik daar toch echt geen tijd voor had. Een overprikkeld zenuwstelsel, was haar conclusie. En ze drukte me op het hart dat ik betere keuzes moest gaan maken. Nou, dat gingen we dan maar even doen. Wat homeopathische middelen en fysiotherapie ertegenaan en door. Op het feestje waar ik het over had, dacht ik vorig jaar dat ik het allemaal opgelost had. Ik was er weer hoor. Tot de volgende ochtend. Ik lag er opnieuw (of eigenlijk nog steeds) af. Drie maanden voor de helft ziekmelden bij mijn broodfonds dan maar. En dan zou het wel weer beter gaan.
September kwam en ik vond dat het allemaal wel genoeg geweest was. Ik had wat dingen afgestoten die veel tijd in beslag namen, dus huppakee, tijd om gewoon aan de bak te gaan. Zo werkt dat natuurlijk allemaal niet. Er kwamen nog veel ups en downs, mijn vader overleed en mijn inkomsten liepen terug (Tja, niet werken is niks verdienen als je freelancer bent). Ik dacht ontzettend veel na, had diepgaande gesprekken, las een paar goede boeken en wandelde me helemaal suf. De natuur bracht rust. En inzicht. Wanneer je niet op tijd op de rem trapt, doet je lijf het uiteindelijk zelf wel.
Gelukkig gebeurden er weer steeds meer goede dingen. Ik hervond de liefde en er deden zich mooie kansen voor op het werkvlak. Het verliezen van een ouder is heftig, maar het brengt ook kracht in jezelf naar boven en het krijgt op den duur zelfs een plek. Tijdens het feestje van dit weekend realiseerde ik me dat het goed gaat. En nu echt. Ik weet een stuk beter waar mijn grenzen liggen en maak daadwerkelijk betere keuzes. Met als belangrijkste credo: luister naar je lijf. Je hebt er maar een en daar moet je zuinig op zijn.