In mijn column van vorige week kwamen mijn Rotterdamse trekjes even naar voren. En ik ben natuurlijk ook een echte geboren en getogen Rotterdamse. Als het moet kan ik heus wel heel plat tegen iemand tekeer gaan dat ie niet zo moet lopen te zitten te zeiken. Maar na inmiddels jaren op het platteland ben ik wel een beetje een provinciaal geworden. Een soort boerinnetje van buuten.
En da’s helemaal niet iets dat ik erg vind hoor. Ik ben er juist blij om. Mensen ‘uit de stad’ vind ik soms echte eikels. Ik vind dat ik dat als geboren stadse wel mag zeggen. Het liefst was ik een echte Zeeuwse geweest. Al verzekerde mijn lief me laatst dat hij me dan lang niet zo interessant had gevonden. Wat hij als geboren Zeeuw dan weer mag zeggen. We zijn het er in ieder geval over eens dat wij hier in de provincie allebei toch echt op onze plek zijn.
Maar natuurlijk loop je regelmatig tegen een situatie aan waarin die verschillen even duidelijk merkbaar zijn. Wanneer we gaan wandelen en we mensen groeten die vervolgens niks terug zeggen, weten we genoeg. Die zijn niet van hier. Of als de eigenaar van een PC Hoofttractor met zijn Ray-Ban zonnebril op in de Albert Heijn staat te brallen: “Ze hebben hier geen sushi en biologische havermelk, nou ja!” (Overigens hebben we die tegenwoordig wel, maar zie ik ze nogal eens met een 35% korting-sticker in de uitverkoop liggen) Wat een stumpers zijn wij toch, hoe kun je hier normaal leven?
Dit weekend had ik dienst voor de krant en ik ging erop uit om twee verhalen te maken over een lampionnenoptocht en een grote rommelmarkt. (Ja ja, dat zijn dé verhalen in de regiojournalistiek, ik hou ervan) De Zeeuwse voorzitter van de lampionnenoptocht kon ik de volgende ochtend nog wat vragen stellen, terwijl hij in de auto zat op weg naar zijn vakantiebestemming. De organisator van de markt uit de Randstad had me ook zijn telefoonnummer gegeven, zij het met lichte tegenzin. Ik belde hem de volgende dag tweemaal en stuurde nog eens een vriendelijk berichtje. Nul reactie. Ik bedoel maar, wat een stadse eikel.